vervolg Rice lake

Om acht uur de wekker, spannende dag, tot we uit het raam keken dit ziet er niet best uit. Regen en mist dat is niks voor een vlucht met een watervliegtuig, ed ga ff bellen met de receptie.
Ed kreeg Wilma aan de phone en doorverbonden met de pilote, nee het werd de volgende dag negen uur, ok. Dan maar rustig beginnen met het ontbijt,
Mm eieren met uitgebakken spek, toast, en nog veel meer lekkers.
Ondertussen bleef het slecht weer dan maar even sporten, zwemmen en sauna.
Uurtje het luie zweet verbrand en op naar de sauna, nou dat was een flop,
was amper warm. We gingen retour naar het huisje en daarna even naar het dorp Hesting, tanken en even kijken in het antiek zaakje. Net te laat waren we bij het zaakje, was om drie uur dicht, jammer.
Met volle tank op naar ons huisje en inmiddels was het weer prachtig geworden, de zon scheen. Ik keek zo naar buiten maar zag de kano niet meer op de steiger, even naar het meer lopen, en tot me schrik daar dreef een heel eind weg onze kano. We hebben gebeld met de receptie, want zelf terug halen dat ging niet want de kano lag te ver op het water. Met een boot is de kano terug gebracht naar onze stijger, we besloten om weer een poging te gaan wagen.
Het ging top, ja zelf tot waar het strandje was om deze activiteiten te lenen.
Mo ging vervolgens met fabian op een soort waterfiets verder en ed alleen in de kano, het ging toppie en met blije gezichten genoten we van het meer en het uitzicht.S' avonds heerlijk aan de hollandse pot, en daarna lekker de openhaard opporren. Nou maar hopen dat het morgen door mag gaan want dat vliegen leek ons toch wel tof, een unieke ervaring.
Rice and shine volgende dag en ja hoor een stralende dag, de boy's werden toch al zenuwachtig, om kwart voor negen waren we bij de stijger. De pilote was al bezig met voorbereiden van het vliegtuig. Elkaar voorstellen, info gekregen voor als ze eventueel in de problemen kwamen, reddingsvest etc.
Effin zei ze net als in een gewoon vliegtuig, o vroeg ed krijgen krijgen we ook ontbijt geserveerd?... nou daar hoefde ze niet op te rekenen zei ze ha ha.
Eerst ed erin, dat was al krap toen fa er nog bij dat werd proppen,,,
Gaat dit wel goed, vroegen de boy's een beetje beteutert aan de pilote, ja het moet gaan even doorbijten mannen. De mannen moesten met het zitten ook nog de gordel om, wat een gewroet al met al, maar het lukte.
En daar ging het stel, eerst een heel stuk over het water varen, om de moter goed warm te draaien. Er lag nogal wat gewicht in de schaal achterin, moet ze wel gedacht hebben. Even het vliegtuig tegen de wind indraaien en de moter volop laten werken, yes the sky is the LIMIT, zullen we maar zegge.
Geweldig, echt een hele leuke ervaring en wat een mooie lucht en uitzicht,
en dat samen met je zoon mogen delen, super.
Lekker ontbijtje, wasie gedaan, koffers gepakt en uigecheckt en op naar de paarden farm.
Onderweg kwamen we de dames kippetjes nog tegen dus die nog het overgebleven brood en sla gegeven, leken wel de zussen of nichten van onze eigen kippen. De paarden moesten uit de wei komen en met een fluitje en bix gelokt worden naar het hek, dat ging perfect.
Fabian en moon een cap opzetten en hup ride on silver hie hoo.
Mooie en lieve paarden, en een prachtig stuk in stap paardgereden, niet echt een spectakel maar voor ons een pracht van beleving.
Afscheid met een schouder klop voor de paarden en een hand voor onze
Instructeur, verlieten we Elmhorst resort.
Het waren weer prachtige dagen en belevenissen, op naar Double Tree hotel
in Toronto.